Kraina otwartych okiennic

Link w wersji audio. Kliknij poniżej:

Dzień dobry społeczności!

Lubelszczyzna, Warmia i Mazury, Podlasie- to przepiękne tereny.

Wracając w rodzinne strony nie jestem turystą, a jednak wciąż staram się nie utracić ducha podróżnika.

Turysta widzi inaczej, ponieważ ma w sobie zachwyt „nowym”.

I to jest urzekające.

Nie zatracić w sobie zachwytu małymi rzeczami.

Czym urzeka mnie Podlasie i Mazury?

• Pierwsza myśl: zapach czystego powietrza,
• dużo odcieni zieleni,
• jeziora, rzeki i wciąż nieodkryte miejsca.

Zauważam, że piękne miejsca trzeba albo poznać dzięki miejscowym albo po prostu odkryć.

Dzisiaj zabieram Was w tereny zyskujące coraz większą popularność.

Podlasie jest mi dobrze znane, jednakże Krainę Otwartych Okiennic odkryje dzisiaj z Wami.

Mieszkając w mieście, mając starą duszę tęsknimy za naturą i zatrzymaniem „czasu”.

Lubię miasto, a jeśli wieś to taką „dawną, spokojną”.

Sielska wieś. Spojrzymy z zachwytem, jak przystało na turystę. Mam nadzieję, że podzielicie moją euforię.

Podążamy w kierunku zwiedzenia staroruskich wsi.

Kierunek: Soce.

Kraina Otwartych Okiennic.

Nasza podróż zaczyna się od Białegostoku w kierunku Hajnówki, Białowieży.

Wjazd do Soce.

Droga szutrowa z rozjazdem na prawo i lewo, pamiętajmy aby skręcić w prawo, podjechać około 200 metrów prosto.

Następnie skręcić w lewo i pozostawić auto niedaleko zielonej prawosławnej kapliczki.

Całą wieś otaczają 4 prawosławne krzyże.

Zgodnie z legendą Soce nawiedziła epidemia.

Jeden z mężczyzn usłyszał we śnie głos nakazujący sporządzić mężczyznom kamienne krzyże i postawić na czterech krańcach wsi, a kobietom połączyć je uprzedzoną w tym samym czasie nicią.

Tabliczka Soce. Idąc piechotą w odległości 200 metrów od znaku Soce po prawej stronie znajduje się Muzeum Wsi Soce.

Muzeum Wsi Soce.

Nie sposób go ominąć, a jednak turyści, którzy nie wysiadają z auta i podziwiają Krainę Otwartych Okiennic z „okna samochodu” mogą muzeum pominąć.

Niniejsze muzeum to jak powrót do dawnych lat.

Tutaj zobaczymy przepiękne kilimy, haftowane serwety, kany.

W obecnym pędzie życia, oglądając chatę w muzeum odnosimy wrażenie jakby czas stanął w miejscu, a my zostaliśmy przeniesieni do dawnej chaty.

Z chustą na głowie i ręcznie szytymi sukniami (jak na zdjęciach) przemierzamy pola i kładziemy się do wykrochmalonej, haftowanej pościeli.

Współczesnego człowieka zachwyca sielskość miejsca, młodą osobą ciekawi pierwszy proszek Pollena stojący na półce.

Opuszczamy muzeum i zmierzamy w kierunku nieodkrytych otwartych okiennic.

Mieszkańcy są bardzo przychylnie nastawieni. Polecam szczerą rozmowę, spotkacie się z podlaską otwartością.

Podążając prosto około 900 od muzeum wsi i podziwiając okiennice dojdziemy do naturalnej granicy wsi -rzeczki Rudnia.

Rzeczka dzieli wieś na dwie równoległe części. W drugiej części proponuję spojrzeć w górę i podziwiać szlak bocianich gniazd.

Kraina otwartych okiennic to 3 miejscowości: Soce, Trześcianka i Puchły.

Moim zdaniem najpiękniejsze domy i okiennice ujrzymy w Soce. Z pewnością Trześcianka oczaruje nas Cerkwią p.w. św. Archanioła Gabriela.

Spójrzcie na przepiękny ikonostas i Bogurodzicę na wzór Madonny Sykstyńskiej (porównajcie obie w internecie. Na pewno ujrzycie różnicę chociażby w tym, że Bogurodzica trzyma Dzieciątko na prawej a Madonna na lewej stronie).

Od miejscowości Trześcianka przejedźmy do Puchły (3 km).

Na samym wjeździe naszym oczom ukarze się niebieska Cerkiew p.w. Opieki Matki Bożej.

Bez wątpienia to jedna z najpiękniejszych cerkwi na Podlasiu.

Nasza podróż dobiega końca. Możemy chwilę pocieszyć oczy tarasem widokowym na Narwią. Zostawmy auto na podjeździe do Cerkwi i ścieżką za Cerkwią wybierzmy się na najbardziej zaskakującą i porośnięta kładkę.

Odnosi się wrażenie jakby płynęło się wśród gęstej roślinności. W momencie gdy zaczynamy przyzwyczajać nasze oczy do połaci zielonej gęstwiny, nagle kładka skręca na lewo i kończąc wychodzimy na taras widokowy.

Naszym oczom ukazuje się Narew. Bez wątpienia spokojna, głęboka i dostojna.

Jakby zalotnie puszczająca oko i z uśmiechem szepcąca: „Hej, a to zaskoczenie! Urzekające Podlasie? Wpadnij do nas ponownie”.

Mam nadzieję, że podczas podróży na Podlasie i Mazury, oprócz wspaniałych wód, jezior, pól campingowych i żeglowania odwiedzicie sielską wieś i zachwycicie się przyrodą, zielenią, spokojem. Każdy z nas ma duszę odkrywcy.

Godne uwagi, aby poczuć się czasami w swoich rodzinnych stronach jak turysta.

Z przyjemnością przeczytam w komentarzu miejsca jakie mi polecicie. Być może dzięki Wam odkryję Polskę jakiej jeszcze nie znam.

Dziękuję za przeczytanie.

W kolejnym wpisie zapraszam na kolejną porcję postu z Podlasia. Prawdopodobnie nie będziemy spacerować, ale przede wszystkim pobiegniemy.

Nawiązując do stron, w których obecnie mieszkam z pewnością Lublin jest miastem inspiracji.

Podsumowując naszła mnie refleksja: podlaskie- smakuj życie!

Uściski.

Sylwia

Zdjęcia autorskie.

Ustna wypowiedź w TVP Lublin „Między Wisłą a Bugiem” Czas: 01:20: 21 Link : https://lublin.tvp.pl/42790638/poranek-miedzy-wisla-i-bugiem