Wywiad z Moniką Kliber

Moi drodzy przedstawiam Wam Monikę Kliber.

Monika Kliber – coach ekspresywny, instruktor i prekursor pisania ekspresywnego w Polsce, certyfikowany coach International Coach Federation na poziomie Associate Certified Coach (ACC). Uczennica Kathleen Adams, absolwentka Journal to the Self® Instructor Certification Training organizowanego przez Center for Journal Therapy w Denver.

Pomaga Klientom w odkrywaniu odwagi do twórczego życia, rozwijaniu samoświadomości emocjonalnej oraz przechodzeniu przez zmiany, poprzez procesy coachingowe oraz warsztaty z zastosowaniem metody pisania ekspresywnego. Wieloletni praktyk w dziedzinie Human Resources, trener i coach biznesu z doświadczeniem ponad 3500 godzin szkoleń i pracy indywidualnej. Autorka bloga na www.monikakliber.com.

1. Monika, dziękuję że przyjęłaś zaproszenie na mojego bloga. Chciałabym, żeby moi czytelnicy poznali Ciebie i dowiedzieli się jaką wartościową dziedziną zajmujesz się na co dzień.

Dziękuję za zaproszenie do rozmowy i witam czytelników Twojego bloga.

2. Twoja przygoda z pisaniem rozpoczęła się nie od wiedzy szkoleniowej, a od praktyki. Dla kogo dedykowany jest warsztat pisania ekspresywnego?

Tak, moja przygoda z pisaniem ekspresywnym i praktyką prowadzenia dzienników zaczęła się z mojej potrzeby. Prowadząc szkolenia, pracując już jako trener i coach postanowiłam pójść na psychoterapię. W jej ramach moja terapeutka poleciła mi pisanie tzw. dzienniczka uczuć. Polegało to na zapisywaniu w dzienniku emocji, uczuć z dnia codziennego. Z czasem moje zapiski zaczęły się rozlewać w całe zdania, akapity i strony. Zauważyłam, że takie pisanie przynosi mi ulgę, ułatwia wyrażanie emocji i potrzeb, konfrontuje mnie z tym czego chcę w życiu i pogłębia moją samoświadomość.

Jako że lubię poznawać nowe narzędzie pogłębiania samoświadomości sięgnęłam do internetu w poszukiwaniu informacji na temat dobroczynnych efektów pisania i prowadzenia dzienników.

Tak trafiłam na badania Profesora Pennebakera z Uniwersytetu teksańskiego w Austin i jego pisanie ekspresywne. Po nitce do kłębka trafiłam na liczne publikacje Kathleen Adams – dyrektor Center for Journal Therapy w Denver. Zrobiłam jej kurs Journal to the Self, a później zafascynowana korzyściami, jakie widziałam u siebie, zrobiłam kurs instruktorski i ściągnęłam tę metodę do Polski.

Dziś wraz z moimi Klientami coachingowymi adaptujemy pisanie ekspresywne do pracy rozwojowej. Prowadzę warsztaty Journal to the Self® – praktyk pisania ekspresywnego i propaguję pisanie ekspresywne i praktykę prowadzenia dzienników wśród osób, które chcą lepiej rozumieć swoją emocjonalność, radzić sobie ze stresem, odkrywać w sobie pasję życia i praktykować uważność.

3. Obecna sytuacja w kraju nie napawa optymizmem. Wiele osób utraciło pracę bądź szuka sposobu na przekwalifikowanie się. Czy uważasz, że pisanie może być dobrą inwestycją w siebie? I czego nam potrzeba oprócz czasu? Wspominasz na swojej stronie https://monikakliber.com/  o zatrzymaniu się?

Tak, pisanie ekspresywne i prowadzenie dziennika może być bardzo wspierającą praktyką w trudnych sytuacjach, m.in. takich jak utrata pracy. Zresztą sam profesor Pennebaker prowadził badania właśnie na grupie mężczyzn, którzy stracili pracę. W skrócie – ci z nich, którzy praktykowali pisanie ekspresywne znaleźli nową pracę dużo sprawniej niż Ci, którzy nie pisali ekspresywnie. To fascynujące, że tak prosta praktyka jak pisanie ekspresywne i prowadzenie dziennika, tak dostępna dla każdego, może przynosić tak wspaniałe efekty w różnych obszarach życia.

Wiem z własnego doświadczenia i z doświadczeń moich Klientów, że praktyka pisania może stać się takim codziennym bhp. Praktyką oczyszczania, kontaktowania się ze swoimi emocjami i potrzebami. Ekspresji siebie i autoterapii. Pogłębiania odwagi i szukania strategii na własne trudności dnia codziennego.

M.in., dzięki temu, że praktyka pisania pozwala nam zatrzymać się w pędzie dnia, wyskoczyć z kołowrotka automatycznych reakcji, zadaniowości, efektywności, możemy zauważać jej kojące efekty.

Oczywiście praktykowanie pisania ekspresywnego nie zawsze wiąże się tylko z przyjemnymi emocjami. Często konfrontujemy się na łamach dziennika z naszymi wewnętrznymi wyzwaniami, nieprzyjemnymi emocjami, trudnymi wspomnieniami. Ale każdy, kto podchodzi poważnie do własnego osobistego rozwoju wie, że bez zajrzenia w te trudne obszary nie ma mowy o uzdrawianiu, o wspierającej zmianie, o dotarciu do potrzeb duszy.

Zazwyczaj, na jakimś etapie swojego rozwoju dochodzimy do tego momentu, gdzie potrzebujemy spotkać się z tym co trudne, by dokopać się do tego co łatwe, przyjemne, lekkie, nasze, autentyczne, wyjątkowe. Pisanie nam to umożliwia i daje bezpieczną przestrzeń by przeżyć i obejrzeć te wszystkie sytuacje w sobie i na kartce papieru. By docierać do swojej prawdy, odkrywać ją, zauważać w niej prawdziwego siebie i zacząć żyć na własnych zasadach.

4. Monika „obudź swoje twórcze JA”-tak brzmi jeden z Twoich programów. Czy uważasz, że warsztat wykorzystania praktyki pisania ekspresywnego w biznesie mógłby pobudzić kreatywność tłumaczy?

Program, który cytujesz to program pracy coachingowej, czyli takiej w relacji 1:1 coach- klient, do którego oczywiście zapraszam każdego twórcę. A za twórcę nie uważam wyłącznie malarzy, pisarzy czy fotografów. Każdy, kto tworzy, przekuwa swoje marzenia, pomysły, idee w rzeczywistość – tworzy, czyli jest twórcą. To program dla kogoś, kto ma pomysł na siebie i chce go zamanifestować w swojej rzeczywistości. Albo kogoś, kto utknął na jakimś etapie  budowania np. swojego biznesu i nie wie, jak ruszyć dalej. Bądź kogoś, kto dopiero szuka tego twórczego pierwiastka w sobie i próbuje odpowiedzieć sobie na pytania: Co chcę robić w życiu, od czego zacząć, zmotywować się do działania.

W ramach uczenia pisania ekspresywnego prowadzę warsztat Journal to the Self® – praktyk pisania ekspresywnego. To 1 bądź 2 dniowy warsztat, którego nauczyłam się właśnie od Kathleen Adams. To piękny warsztat, podczas którego uczestnicy uczą się różnych technik pisania ekspresywnego i prowadzenia dzienników. Później te techniki mogą w zaciszu własnego domu praktykować na łamach swojego dziennikach.

Oczywiście ten warsztat daje też narzędzia do pogłębiania kreatywności, otwierania się na własną autentyczność, rozwijania odwagi do przekuwania swoich pomysłów z głowy na działanie. Do kontaktowania się z tym czego chcemy, czego nie chcemy. Co jest nasze. Gdzie jest nasza prawda i jak chcemy ją ucieleśniać w codzienności. Prowadzenie dziennika, pośrednio, rozwija też warsztat pisania. Wszakże zapiski z dziennika nie są dla oka kogokolwiek, ale wiem, ze pisząc w dzienniku, poszerzamy nasze umiejętności pisarskie, niejako przy okazji.

Dlatego jak najbardziej Journal to the Self® – praktyk pisania ekspresywnego jest wartościowym warsztatem dla wszystkich tych, w życiu których kreatywność odgrywa ważną rolę.

5. Czy pisanie może być procesem terapeutycznym?

Może być procesem autoterapeutycznym. Nigdy nie zastąpi psychoterapii, bo wg. mnie, to co jest najbardziej wartościowe i leczące w psychoterapii to relacja z terapeutą. A tej w pisaniu i prowadzeniu dzienników brak. Niemniej jednak pisanie i prowadzenie dzienników pięknie wspiera procesy rozwojowe takie jak coaching, psychoterapia czy inne. Jest cudnym narzędziem praktyki uważności. Podczas procesu pisania liczy się nie tyle sam efekt pisania, a to, co w trakcie pisania zachodzi w wewnętrznym świecie piszącego. Dlatego praktyk pisania może spodziewać się ciekawych wglądów w swój wewnętrzny świat.

Pisanie może uzupełniać inne procesy rozwojowe, ale może być też samym w sobie procesem rozwojowym.

Ja np. podczas pracy coachingowej uczę moich Klientów tej praktyki, w nawiązaniu do tematu z którym przychodzą. To pogłębia naszą pracę a moim Klientom daje realne narzędzie, z którego mogą korzystać dalej, po zakończeniu naszej współpracy.

W USA stosuje się na przykład pisanie w samych procesach terapeutycznych. Prowadzi się warsztaty z pisania przy szpitalach, oddziałach onkologicznych, kościołach czy szkołach. Marzę by i u nas to było możliwe.

6. Jakie korzyści możemy osiągnąć dzięki pisaniu ekspresywnemu?

Badania pokazują nam, że ekspresywne pisanie ma moc transformacji naszego zdrowia psychicznego, fizyczności  i duchowości. Badania m.in. profesora Jamesa Pennebakera pokazały, że pisanie

• Obniża tętno,
• Obniża ciśnienie krwi
• Wzmacnia układ odpornościowy
• Zwiększ poczucie spokoju
• Poprawia samoocenę i poczucie wartości
• Pomaga radzić sobie ze stresem
• Wspiera w znajdowaniu rozwiązań trudnych, życiowych sytuacji.
• Wspiera w integracji dotychczasowych doświadczeń.

Żyjemy w czasach zajętości i pośpiechu.

Coraz częściej szukamy praktyki, która może przynieść nam spowolnienie i ulgę, zainspirować do osobistego rozwoju, nawiązania kontaktu ze swoimi emocjami i potrzebami. 

Szukamy rozwiązań, które możemy w nieskomplikowany sposób wprowadzić do swojej codzienności, by być bardziej świadomym rodzicem, partnerem, ekspertem czy po prostu człowiekiem. 

Pisanie ekspresywne jest taką właśnie praktyką. A jednocześnie jest narzędziem poddanym badaniom naukowym (pierwsze badania opublikował w roku 1990 roku James Pennebaker – profesor Uniwersytetu teksańskiego w Austin)

Poznawanie jej jest początkiem pięknej podróży do siebie, do swoich potrzeb, poznawania krajobrazu swojego „ja” i wprowadzania zmian do swojego życia, w sposób, który jest zgodny z naszym rytmem życia.

Jest narzędziem osobistej ekspresji w sposób bezpieczny i pogłębiający samopoznanie.

Wielu z nas coraz dotkliwiej odczuwa presję, jaką dzisiejszy świat wywiera na nas w kontekście szybkiego życia, osiągania celów, bycia wciąż dyspozycyjnym, uśmiechniętym i zaspokajającym potrzeb innych ludzi. 

Jesteśmy coraz bardziej tego świadomi i coraz częściej szukamy sposobów na to, by zadbać o własną równowagę. Potrzebujemy zwolnić, zatrzymać się przy sobie, przy swoich potrzebach, emocjach  i priorytetach.  Sprawdzać, co jest naprawdę dla nas ważne i uczyć się, jak za tym pójść. 

Pisanie ekspresywne i prowadzenie dzienników jako praktyka, daje do tego narzędzia.

7. Czy na koniec naszej rozmowy podzielisz się własna refleksją z dziennika? Cytatem, Twoim mottem…?

To nie łatwe. Bardzo dużo czytam i często mam momenty „aha – ale to jest super”. Nie mniej jednak wraca do mnie często i jest też zdaniem, które zdecydowałam się umieścić w dzienniku, który stworzyłam na potrzeby warsztatów, credo paradoksalnej teorii zmiany „Tym bardziej się zmieniasz im bardziej stajesz się sobą”.

Bardzo w to wierzę, że często wcale nie potrzebujemy się zmieniać, naprawiać, udoskonalać. Częściej potrzebujemy zrzucić z siebie różne maski, zbroje i oczekiwania świata, by odkryć, kim jesteśmy tak naprawdę. Kto kryje się pod tymi wszystkimi zbrojami, mechanizmami obronnymi, oczekiwaniami świata. Kto tam jest i czego chce od życia. Jak chce żyć, co chce robić, czego nie robić, jak się bawić, złościć, jak się smucić. Wierzę, że my mamy już wszystko w sobie, czego potrzebujemy do pełni życia. A praca rozwojowa polega na dokopywaniu się do tego, co już jest głęboko w nas. To praca na całe życie 😉

Monika, bardzo dziękuję, że zechciałaś podzielić się swoim doświadczeniem z czytelnikami mojego bloga ?

Dziękuje za zaproszenie Sylwia.

Zapraszam osoby, którym włączyła się ciekawość w tym temacie do mojej grupy na Facebooku PRAKTYCY PISANIA EKSPRESYWNEGO – społeczność.

Zapraszam też do pobrania mojego darmowego ebooka o pisaniu ekspresywnym. Otrzymacie go zapisując się na listy ode mnie, w zielonej ramce na www.monikakliber.com.

Do zobaczenia gdzieś na ścieżce życia 🙂