Tołstoj -historia pewnej miłości

Tołstoj pisarz dla wybranych. Trudny i wymagający, jak cała Rosja. Pisarz z interesującymi poglądami, jego filozofia wywarła wpływ na miliony ludzi. Pomimo swojego zamiłowania do pokoju, zaciągnął się jako wolontariusz do służby wojskowej. To Tołstoj, wraz z carem wyznaczali dwa bieguny epoki. Założył szkołę dla dzieci i pod koniec życia chciał rozdać majątek ubogim. Dzisiaj przytoczę cytaty jednej z najpiękniejszych opowieści Tołstoja „Anna Karenina”.

„Może dlatego wydaję Ci się szczęśliwy, ponieważ cieszę się tym, co mam, a nie tęsknię za tym, czego nie mam.”

„Przecież cały nasz świat to odrobina pleśni, wyrosła na malusieńkiej planecie, a my sądzimy, że możemy stworzyć coś wielkiego: idee, czyny! Toż to ziarenka piasku.”

„Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób.”

„Żeby zasnąć, trzeba popracować, a żeby być wesołym, również trzeba popracować.”

„Grzebiąc w duszy wydobywamy nieraz to, co leżałoby tam niepostrzeżone.”

„Nie ma takich warunków, do których by człowiek nie przywykł, zwłaszcza gdy widzi, że całe otoczenie tak samo żyje.”

„Dążąc do doskonałości, nigdy się nie jest zadowolonym.”

„Jakiś matematyk powiedział, że rozkosz polega nie na odkrywaniu prawdy, lecz na jej poszukiwaniu.”

„Z żoną człowiek ma kłopot, a z nieżoną jeszcze gorszy.”

„Wolność? Po co ta wolność? Szczęście polega właśnie na tym, by kochać i pragnąć, by podążać myślą za jej życzeniami, jej myślami, czyli-nie posiadać żadnej swobody. To właśnie jest szczęście.”

„Po to człowiekowi dany jest rozum, by mógł pozbyć się tego, co mu jest przykre.”

„Bywają ludzie, którzy przy spotkaniu szczęśliwszego w czymkolwiek rywala od razu zamykają oczy na wszystkie jego zalety i widzą w nim samo zło. Bywają także tacy, którzy – wręcz przeciwnie- pragną dostrzec w szczęśliwym zawodniku te zalety, dzięki którym tamten ich pokonał, i szukają w nim, z dojmującym bólem serca, wyłącznie dobrych stron.”

Książki z XIX wieku to świetna okazja, żeby przenieść się w świat, w którym nie było internetu, telefonów i obserwować, jak ludzie komunikowali się bez wszystkich urządzeń. Dochodzę do wniosku, że ludzie się nie zmieniają. Jesteśmy tacy sami jak nasi pradziadkowie. Zmieniają się narzędzia, za pośrednictwem których komunikujemy się. Czy też tak uważasz?

L.Tołstoj, Anna Karenina, wyd. Zielona Sowa, Kraków 2005

Zdjęcie:iStock/theendup